hér er ...

droppaði til gullu í hádeginu og hún skannaði myndirnar fyrir mig ... gaman gaman

auðvitað fullkomið

fórum í sónarinn, fyndnasta barn í heimi á leiðinni, hoppaði og skoppaði og vinkaði og lék sér ... ótrúlega fjörugt stykki ... allar mælingar innan marka, tekur nokkra daga að fá úr blóðprufunni, fengum slatta af myndum ... en ... á þessu heimili er auðvitað ekki til skanni svo að þið fáið ekkert að sjá myndirnar ... sorrí magga :(

ekki meira að sinni

sunnudagur

og ég er ekki búin að gera neitt nema sofa í dag ... og borða ... og stýra mínum eigin manni í húsverkum ... farðu út í búð, náðu í þvottinn, taktu úr vélinni osfrv ... og þessi elska er náttúrulega eins og hugur manns og gerir allt sem ég bið hann um ... sem hentar konu eins og mér afskaplega vel ... mér líður betur, er að sjá fyrir endann á þessari ógeðispest en ætla ekki að gera eins og síðast þegar ég var veik, að fara út að skokka í tilefni bötnunar, það kostaði mig hálfan mánuð í viðbót og annan sýklalyfjakúr sællar minningar ... erum að fara í sónar á morgun, hnakkaþykktarmælingu og hvað þetta allt heitir ... ég er í smá kasti yfir því, held náttúrulega fyrst og fremst að konan segi bara "hér er ekkert barn, þú ert bara ímyndunarveik vina mín" ... svo er það þessi mæling, en um hana segir í fósturfræðinni ...

• Við 11-13 vikur er mæld með ómskoðun haus/daus lengd fósturs og hnakkaþykkt í þykktarskurði
• Aukin þykkt umfram viðmiðunarmörk er vísbending um litningagalla eða hjartagalla fósturs, orsök ekki þekkt, hugsanlega óeðlileg gerð bandvefs sem bindur mikið vatn
•  Dregur úr hnakkaþykkt með aldri fósturs

og meira ...

• Aukin hnakkaþykkt getur verið vísbending um fósturgalla, s.s. omphalocoele, þindarslit, ýmsa beinasjúkdóma, burðarmálsdauði er einnig tengdur aukinni hnakkaþykkt, því þykkara, þeim mun verri líkur

(fengið úr Fósturgreining, fyrirlestri Dr.Guðrúnar Pétursdóttur í Fósturfræði, vor 2008)

Svo eru gerðir einhverjir útreikningar og líkurnar á hinu og þessu reiknaðar út, fleira er tekið inní eins og aldur móður og eitthvað fleira ... mér fannst fínt fyrir ellefu árum að vera bara ólétt, fara í reglulega mæðraskoðun og svo í sónar 19 vikna, bíða svo bara spennt eftir því sem Guð var að fara að gefa mér, sem reyndist svo vera hinn fullkomni snáði auðvitað, með öllu sem honum hefur fylgt ... mér finnst það ekki vera mitt hlutverk að flokka hvaða börn eru velkomin í þennan heim og hver ekki ... þess vegna er ég pínu á hlið með þetta eins og er ... en ef það er eitthvað sem prógrammið hefur kennt mér, er það meðal annars það að ég get engan veginn vitað hvað morgundagurinn ber með sér og er þessvegna ekki í aðstöðu í dag til að ákveða hvað ég geri með fréttir sem ég fæ á morgun ... en núna ætla ég að stroka út skrattann á veggnum og fara að gera eitthvað af viti ... eins og tildæmis leggja mig, er á fullu í því til að losna við pestina ... góðar stundir

 

æv hed enöff

og vil láta vorkenna mér almennilega ... ég er ógeðslega lasin, stíflað nef og eyru og verk í lungunum ... búin með eina og hálfa wc rúllu í snýt fyrir utan alla þvottapokana og eldhúsbréfin, meðan ég er á ferð um íbúðina ... ég get ekki sofið liggjandi, heldur er ég búin að sitja í þrjá daga ... djöfull er ég orðin pirruð á þessu ... hnerr*snít*hóst ... takk í dag

saga úr bransanum ...

"Sixty is the worst age to be," said the 60-year-old.
"You always feel like you have to pee. And most of the time, you stand
at the toilet and nothing comes out!"

"Ah, that's nothin'," said the 70-year-old. "When you're seventy, you
can't even crap anymore. You take laxatives, then you sit on the toilet
all day and nothin' comes out!"

"Actually," said the 80-year-old, "80 is the worst age of all!"

"Do you have trouble peeing too?" asked the 60-year-old.

"No, not really. I pee every morning at 6:00. I pee like a racehorse
on a flat rock; no problem at all."

"Do you have trouble crapping?" asked the 70-year-old.

"No, I crap every morning at 6:30."

With great exasperation, the 60-year-old said, "Let me get this
straight. You pee every morning at 6:00 and crap every morning at 6:30.

So what's so tough about being 80?"
"I don't wake up until 7:00!"

til umhugsunar

ég er í kasti, mig langar að hrópa áróður af húsþökum og senda þessum lækni þarna í útlöndum harðort bréf ... en ... til hvers? ég hef fengið lausn og fyrir mig eru alveg bakdyr út úr henni, málið er bara að það er ekki hurðarhúnn hinum megin og þessvegna held ég mig við prógrammið ... einn dag í einu, því annars ... 

 

http://www.metro.co.uk/weird/article.html?in_article_id=82238&in_page_id=2

 

http://www.thesun.co.uk/sol/homepage/woman/real_life/article1159633.ece

 

http://www.channelten.co.uk/articles.php?action=fullnews&showcomments=1&id=296

 

ætla að taka það fram strax að þetta "því annars ... " á við um mig sjálfa, ég get ekki dæmt fyrir aðra

æi sigrúnnnnnnn

Fjögur störf sem ég hef unnið um ævina:

hótelrekandi, sjoppukona, læknaritari og leiðbeinandi í vinnuskóla rvíkur

Fjórar bíómyndir sem ég held upp á:

Working girl, What about Bob, Die Hard 2, Sound of music

Fjórir staðir sem ég hef búið á:

Garðabær, Reykjavík, Blönduós, Los Angeles

Fjórir sjónvarpsþættir sem mér líkar:

ER, 24, Friends, RPA Hospital

Fjórir staðir sem ég hef heimsótt í fríum:

Namibía, Spánn, Grímsnes, Svelgsá

Fjórar síður sem ég heimsæki daglega(fyrir utan bloggsíður)

Facebook, Mentor, Ugla, Pregnancy.org

Fjórir staðir sem ég mundi helst vilja vera á núna:

Hér og nú x 2 = 4

Fjórir bloggarar sem ég klukka:

Ommi, Alva, Inga María og Magga Lindquist

 

aumingi með hor

... það er semsagt ég ... búin að hnerra svona milljón sinnum í dag ... nokkrar eldhúsrúllur búnar og ég með rauðan nebba ... ég ætla að vera heima í fyrramálið, það er bara einn tími og ég ætla ekki að vera að hlaupa út fyrir það, heldur liggja undir sæng og læra (og hnerra) allan daginn ... ég þori ekki að tala hátt, en ég held að ég sé komin yfir morgun(síðdegis&kvöld)ógleðina ... hef ekki fundið fyrir því í nokkra daga og alveg haft lyst á matnum mínum ... vona það besta ... ég var að horfa á þátt í kvöld á discovery home&health (nýja uppáhaldsstöðin mín), þátturinn heitir half ton hospital, þar er fólk í meðferð við offitu og matarfíkn ... það var verið að fylgja eftir 350kg manni sem var við dauðans dyr, konan hans var um 250kg og fór allra sinna ferða á svona rafskutlu því hún gat ekki gengið, samt voru þau sossum ekkert sérlega mótiveruð eða mikið viss um að þurfa að vera eitthvað að skoða sín mál ... þetta var allt gott og blessað og maðurinn var búinn að missa "an astonishing" 25kg og eins og gefur að skilja sá auðvitað ekki högg á vatni ... það sem sjokkeraði mig var viðtal við forstjóra spítalans ... jú hann viðurkenndi að fólkið sem hann var að sinna væri haldið matarfíkn, en hans lausn fólst í að borða minna, hreyfa sig og viti menn ... að komast að rótum matarfíknarinnar, finna ástæðuna ... þarna sprakk ég auðvitað og byrjaði að tuða og hella mér yfir sjónvarpið og manninn minn ... með litlum árangri ... enda hvorugt þeirra með þennan sjúkdóm og mér ekki stætt á að ætlast til að þau skilji málið (sko sjónkan og karlinn) en málið er bara það að fíkn er ekki út af neinu ... ég er ekki matarfíkill og alkóhólisti af því að ég missti mömmu mína, eða af því að ég á þrjá bræður eða var alin upp í garðabæ ... ég er það bara af því að ég er það ... sjitt nú rýkur þrýstingurinn upp aftur því ég er svo vanmáttug gagnvart því hvað venjulegt fólk veit ekki um hvað þetta snýst ... málið er að þessi 350kg maður er ég, hann er sponsorinn minn, hann er vinkonur mínar sem vigta og mæla, munurinn á okkur er bara sá að ég fékk lausn ... og tek hana traustataki einn dag í einu, vonandi alltaf ... svo var annað sem var svo sorglegt að það var næstum því fyndið ... foreldrar 350kg mannsins voru í viðtali og mamma var handviss um það afhverju svona væri komið fyrir syni hennar, það væri alls ekki af því hann borðaði of mikið ... heldur af því að hann vann "desk job" ... pís át ég ætla ekki að segja meir

ég vel litlu

hef aldrei séð ljótara en heitapott í stofunni ... kræst

Dýrasta og ódýrasta húsnæðið

drusluleg

með hausverk og eitthvað ... hef mjög lágan slappleikaþröskuld, fæ aldrei smápestir heldur stórhættulegar drepsóttir, alveg búin að ákveða að ein slík sé í uppsiglingu ... hópaskiptingin kom inn í dag, ég er sátt, fékk það sem ég vildi ... ÉG er ALLTAF sátt þegar ÉG fæ það sem ÉG vil ... ekki meira um það að segja ... þarf að vorkenna mér smá og fara svo að sofa ... góðar stundir